#7: Butterfly valley, jetski en live muziek - Vakantiedag 6
Vandaag gingen we eerst proberen uit te slapen, maar uitslapen is niet mogelijk in dit hotel... 's Nachts is er steeds rond hetzelfde tijdstip wat lawaai en ook 's morgens wordt je wakker van andere hotelgasten. Dus het was nog vroeger dan anders... Ach, ja, we hebben vakantie! We wilden aanvankelijk een rustdag houden bij het hotel, maar besloten uiteindelijk om naar de "Butterfly valley" te gaan. Daar wilden we met de bus heen, maar de bussen komen wanneer ze zelf zin hebben (althans zo lijkt het). We waren inmiddels gesmolten en besloten om een taxi aan te houden. De taxi was best prijzig, namelijk €30 voor 2 personen, maar anderzijds ook nog wel oké als je met 2 of meer personen bent. We kregen wederom wat informatie en tips onderweg. Ook deze chauffeur reed al 30 jaar en had zelf al 2 miljoen kilometer gereden. Wat mij ook verbaasd is dat ze echt werkelijk alles uit hun hoofd kunnen vinden en dat ze werkelijk allerlei informatie en tips hebben. We werden in het midden afgezet en zouden vanaf daar met een treintje omhoog gaan. Helaas was het treintje net weg, maar degene die de tickets verkocht, wilde ons wel met zijn eigen auto naar boven brengen, want lopend zou het niet te doen zijn. Nou, dat was niets teveel gezegd. Het ging enorm steil omhoog.
Na een kort ritje konden we eruit. We kochten nog een flesje water, want het was uiteraard al weer erg warm en het zou nog een lange afdaling worden. Ook hadden we weer een adembenemend mooi uitzicht bovenop de berg. Daarna betaalden we voor de toegang van het wandelpad en keken we naar de vlinders. Van de Nederlandse mensen op de boottocht van gisteren hoorden we dat het in het begin lastig was om de vlinders te herkennen, maar als je ze zag, zou je er ook heel veel zien. Dat was inderdaad zo. Het waren er echt ontelbare. Heel veel watervalletjes, loopbruggetjes en een pad (dat niet altijd even goed te bewandelen was). Ik ging nog een keer door mijn enkel; de 2e keer al deze vakantie. Ik viel natuurlijk gelijk tegen de grond op de stenen ondergrond, maar goed... Het bleef wel wat pijnlijk, maar ik kon wel doorlopen. Het is vooral gevoelig als ik mijn voet naar binnen wil draaien.
Daarna begon het tweede gedeelte van de tocht. Dat was een stuk korter. Aan het einde hadden we een lekker ijsje genomen. Toen was het kijken hoe we terug zouden komen. We durfden niet zo goed auto's aan te houden om te vragen of we mee konden rijden. Degene van het winkeltje zei dat we naar Parking 2 moesten, want vanaf daar zou er een bus naar Rhodos gaan. Wij liepen daarom dus maar weer terug omhoog over de steile weg. Helaas bleek de bus pas 2 uur later weer te vertrekken. Dat schoot dus niet op, maar om nou weer een taxi te nemen... Uiteindelijk heeft Jamilla mensen aangesproken en konden we een stukje meerijden. Het schenen Poolse mensen te zijn die een weekje op vakantie waren. We werden door hun afgezet bij het vliegveld. Vanaf daar gingen we met de bus terug naar het hotel. We gingen voor €2,60 per persoon terug in plaats van €15 per persoon. Dat scheelt dus wel wat en het was wel een avontuur, haha.
Bij het hotel aangekomen, gingen we eerst wat eten. We hadden nog een kwartiertje, dus we moesten een beetje haasten met het lunchen. Ik nam een lekker doperwtensoepje en wat brood met kaasblokjes (die ik kleiner maakte) en komkommer en tomaatjes. Daarna zocht Jamilla een plekje in de zon en schaduw en ging ik nog wat spullen halen op de hotelkamer. Op de ligbedden hebben we nog een tijdje gelegen. Ik zorgde ervoor dat ik echt alleen maar in de schaduw lag of met mijn handdoek over mij heen, want ik was gister al behoorlijk verbrand... We hebben een tijdje lekker gelegen.
Daarna lagen we nog even op de hotelkamer. Ik heb al best wel een groot deel van mijn boek gelezen (het laatste boek dat ik mee heb). Het leest zoveel makkelijker dan deel 2! Daarna ging ik mij weer even omkleden, want ik zou nog een keer gaan jetskiën. Dat ging vandaag gebeuren! De zee was weer iets minder ruig als de voorgaande dagen. We wandelden naar het strandhuisje en regelden daar de dingen die nodig waren voor een ritje op een jetski. Ik kreeg eerst de regels uitgelegd en die man zei ook dat als ik iets zou doen wat niet mocht, hij de jetski van een afstandje uit zou schakelen. Handig dat dat kan! Daarna kreeg ik een zwemvest aan en mocht ik de zee inlopen. Ik kreeg daar uitleg over de knopjes, het starten enz. Daarna mocht ik gaan! Het lijkt zo simpel, maar dat is het absoluut niet! Je stuurt heel snel van links naar rechts en andersom, dus zie maar eens koers te houden... Daarnaast heb je geen rem, dus moet je spelen met je gashendel. Als je het gas iets te snel opendraait, schiet je al weg. Daarbij moet je ook nog rekening houden met de golven, want ook daardoor vlieg je een beetje uit je zitje of klap je behoorlijk hard op het water. Kortom best lastig, maar oh, zo vet! Het ging hard! Bij mij werd 2x de motor uitgezet; 1x ging ik denk ik te ver weg en de andere keer kwam ik te dichtbij het strand. Ik moest namelijk tussen de boeien blijven qua breedte. Een heel stuk verderop had je weer een gele boei, dus ik denk dat dat de maximale lengte was die je mocht gaan. Ook wordt je flink nat van het opspattende water van de jetski, dus ik proefde meermaals het zoute water. Het was wel super gaaf om te doen. Stiekem best wel een beetje eng, want je moest je goed vasthouden en je bent best wel een stuk van de kust af. Ik kreeg wel zo'n bandje om mijn pols, zodat de motor afslaat als je in de zee valt. Dat is hetzelfde principe als bij een boot. Op een gegeven moment hoorde ik een geluidje en dat was het sein dat de 15 minuten om waren. Dan moet je zo snel mogelijk terugkomen. Daarna het water ingesprongen en teruggelopen nadat de waterscooter oovergenomen was door een personeelslid van daar. Jamilla had erg haar best gedaan door foto's te maken, maar aangezien ik best wel ver weg was, waren ze wel wat onduidelijk. Schijnbaar worden er ook foto's gemaakt met een professionele camera door iemand van het strandhuisje. Toen ik terug kwam, werden de gemaakte foto's getoond. Super super gaaf natuurlijk. Uiteraard krijg je de foto's niet voor niets, maar natuurlijk wilde ik die foto's wel hebben! Nu worden ze opgestuurd.
Daarna ging Jamilla nog een winkeltje in om snoepjes te halen. Ik bleef buiten staan, aangezien ik nog aan het nadruppen was van het coole avontuur. Toen Jamilla geslaagd was, gingen we weer terug en kleedden we ons om voor het avondeten. Ook dit keer was de fotograaf er om foto's te maken. Het eten vond ik matig, maar dat kwam omdat ik veel niet super lekker vond. Er is uiteraard voldoende keuze, dus toch lekker gegeten. Daarna keken we nog even bij de animatie van het hotel. Er was een bandje dat optrad. Ze noemden zichzelf "The Passengers," maar ik vond ze wat tegenvallen. Ach, het was wel leuk. Ze deden hun best. Ook raakten we aan de praat met 2 Engelsen. We kregen wat foto's te zien en kletsten over van alles en nog wat! Ik ben dus wel een beetje aan het oefenen met mijn Engels, haha. We gingen wat later naar bed.